22 Μαρ 2017

Εμείς τι απάντηση θα δώσουμε;

 Διαβάσαμε και είδαμε λοιπόν, τα όσα τραγελαφικά συνέβησαν στο γήπεδο της Νεάπολης, την Κυριακή που μας πέρασε, εκεί όπου η ομάδα μας ηττήθηκε από τον Ιωνικό με 2-0. Ασφαλώς το σκορ και η ήττα έρχονται σε δεύτερη μοίρα για τους ανθρώπους των ελαφιών, καθώς αυτό που προέχει είναι η φιλοξενία -αν μπορεί φυσικά να χαρακτηριστεί έτσι- από την πλευρά της ομάδας της Νίκαιας. Μια φιλοξενία που σίγουρα δεν αξίζει στην ομάδα της Ρόδου, η οποία έχει επανειλημμένως αποδείξει το ήθος της, την καθαρότητά της και τη γενικότερη αντίθεσή της από τη μάζα των ομάδων που "κοσμούν" το ελληνικό ποδόσφαιρο. 
 Σίγουρα, δεν υπάρχει Ροδίτης που να μην αγανάκτησε βλέποντας τα όσα έγιναν. Ποιος όμως φταίει για όλα αυτά; Φταίνε οι τραμπούκοι της Νίκαιας που σουλάτσαραν ανενόχλητοι εντός και εκτός γηπέδου; Φταίει η αστυνομία που δεν έκανε τίποτα για να προφυλάξει μια ομάδα ενός ''κατώτερου Θεού''; Μήπως φταίμε εμείς οι ίδιοι, οι οπαδοί της Ρόδου; Σίγουρα εμείς έχουμε μεγάλο μερίδιο ευθύνης. Ίσως το μεγαλύτερο. Φταίμε γιατί περιμένουμε από τους αντιπάλους μας να δείξουν σεβασμό απέναντι στην ομάδα μας, όταν εμείς οι ίδιοι την απαξιώνουμε συνεχώς. Φταίμε γιατί έχουμε απαιτήσεις από μια ομάδα, όταν εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε κοντά της στα δύσκολα. Φταίμε γιατί έχουμε αφήσει μόνα τους 10 παιδιά και περιμένουμε από αυτά να κάνουν όσα κάποιοι άλλοι κάνουν με τις ευλογίες των διοικήσεών τους.
  Αλήθεια πόσοι από εμάς νοιάστηκαν πραγματικά, πόσοι ενδιαφέρθηκαν για τα όσα συνέβησαν στην αποστολή της Ρόδου προ ολίγων ημερών; Η ερώτηση αυτή θα απαντηθεί στις προσεχείς αγωνιστικές. Και θα απαντηθεί μόνο με την παρουσία μας στο γήπεδο. Γιατί στα λόγια είναι όλα εύκολα και απλά. Στις πράξεις όμως... εκεί είναι το πρόβλημα. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που ένας από εμάς θα πει "έλα μωρέ, πού να τρέχω τώρα", καλό θα ήταν να σκεφτεί πόση οργή ένιωσε το απόγευμα της Κυριακής. Την επόμενη φορά που κάποιος θα γκρινιάξει για τους "μη Δωδεκανήσιους παίκτες", ας σκεφτεί πώς ένιωσε ο Στεφανίδης, ο Μοσχάκης και τα υπόλοιπα παιδιά που εκπροσωπούν το ελάφι μας, τη Ρόδο μας, το νησί μας, όταν τους κυνηγούσαν και τους απειλούσαν οι φουσκωτοί στη Νίκαια. Ας σκεφτούμε πρώτα τα του οίκου μας, ας αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν, και ας αφήσουμε τους άλλους να ακολουθούν τις γνώριμες μεθόδους τους. Και αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να συσπειρωθούμε. Να ενωθούμε, να προστατεύσουμε ξανά την ομάδα μας από όσους διανοούνται να παίζουν παιχνίδια σε βάρος της. Όπως κάναμε παλιά! Αυτό είναι το χρέος μας απέναντι στην ομάδα που επιλέξαμε να αγαπάμε από μικρά παιδιά.
 Για το αγωνιστικό σκέλος τι να πούμε; Μόνο ικανοποίηση υπάρχει για τα ελάφια μας, που αν μη τι άλλο παρουσίασαν ένα ανταγωνιστικό και αξιοπρεπέστατο πρόσωπο μέσα σε συνθήκες ζούγκλας. Η αγωνιστική εικόνα της ομάδας μας ήταν θετική για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, και παρόλο που τώρα δεν συνδυάστηκε με κάποιο θετικό αποτέλεσμα, στις τάξεις του συλλόγου υπάρχει αισιοδοξία. Εξάλλου, η διακοπή για το Κύπελλο δίνει αρκετό χρόνο για ανασύνταξη, προκειμένου άπαντες στο πράσινο στρατόπεδο να αντιμετωπίσουν με καθαρό μυαλό την σημαντική εντός έδρας αναμέτρηση με τον Ιάλυσο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου